Dostojewski napisał kiedyś słowa: My natomiast wierzymy, że sztuka ma własne jednolite, organiczne życie, a co za tym idzie – podstawowe, niezmienne prawa tym życiem rządzące. Sztuka jest dla człowieka taką samą potrzebą, jak jedzenie i picie. Potrzeba piękna i twórczości, która wciela je w życie, jest nieodłączna od człowieka, bez niej człowiek może w ogóle nie chciałby żyć na świecie.

Mając te słowa przed oczami wyobraźni muzealnicy już prawie rok mierzą się z zagadnieniem bezpośredniego doświadczenia sztuki, czy też działań artystycznych w kontekście ograniczenia kontaktów bezpośrednich. Przygotowywana od kilku miesięcy miniaturowa wystawa szkiców oraz rysunków Maksymiliana Brożka, czerpiąc z zasobów muzeum, miała być próbą przełamania konwencji, a uzyskała zaskakującą wielowymiarowość koncepcji. Realny i wymierny aspekt wystawy będzie dostępny w salach ekspozycyjnych (gdy tylko zniesienie obostrzeń epidemicznych pozwoli zaprosić publiczność w mury muzeum) natomiast wirtualny, spróbuje przełamać bezosobowość internetowych przestrzeni i wprowadzić widza w intymny świat doświadczania bliskości sztuki.

Kurator wystawy: Anna Kulpa